Όποιος θεωρεί ότι με τη Φενέρ μπαίναν τα σουτ ενώ σήμερα δεν έμπαιναν, και προσπαθεί να δικαιολογήσει έτσι τα δύο τελευταία αποτελέσματα, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος.
Το ερώτημα πώς ο Ολυμπιακός κερδίζει την πιο ακριβή ομάδα της Ευρώπης και μετά τρώει 30 από μία ομάδα looser, έχει απλή απάντηση.
Δεν είναι ούτε η άμυνα, ούτε το πάθος, ούτε τα ριμπάουντ και η ευστοχία. Εξάλλου η ομάδα όσο το παιχνίδι παιζότανε πήρε τα ριμπάουντ και έφαγε 81 πόντους (άλλη ομάδα θα είχε φάει 100 με τέτοια ευστοχία) τη στιγμή που οι άλλοι έβαλαν εννιά υπό πίεση τρίποντα μετά από τρίπλα.
Το πρόβλημα είναι ένα. Η ομάδα με την απουσία του Λό (έχει να παίξει μπάσκετ από το φάιναλ φορ), έχει μόνο το Σπανούλη που μπορεί να δημιουργήσει φάση με τρίπλα. Όταν λοιπόν παίζουμε με ομάδες που πρεσάρουν με αθλητικούς παίχτες το Βασίλη σε όλο το γήπεδο επί 40 λεπτά και οι διαιτητές αφήνουν όλες τις επαφές και δεν σφυράνε φάουλ, η ομάδα αποσυντονίζεται, επικρατεί εκνευρισμός, οι επιθέσεις μας μοιάζουν με επιθέσεις εφηβικού πρωταθλήματος. Αυτό έγινε και στους περσινούς τελικούς του πρωταθλήματος, και στο ματς του κυπέλλου με τη βαζέλα στο ΟΑΚΑ, και σήμερα με τη Μιλάνο.
Αυτή η παλιομοδίτικη άμυνα, όταν έχεις δεύτερο πλέι μέικερ, γρήγορο, αμερικάνο, σπάει για πλάκα.
Χαρακτηριστικοί οι αγώνες του περσινού φάιναλ φορ που ο Λο ήταν στα καλύτερά του!
Ο Κόλινς φαίνεται ότι δεν μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο. Η ομάδα πρέπει να εκτιμήσει εάν δε γυρίσει ο Λο στα καλά του, θα πρέπει να πάρει τέτοιο παίκτη όπωσδήποτε για να μπορέσει να κατακτήσει την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα.
.jpg)